กลับไปรอบ ๆ 1998, บริษัทที่ผมทำงานในเวลาได้รับบางเงินทุนในการสร้างผลิตภัณฑ์ใหม่อีคอมเมิร์ซ. เรามีช่วงที่เต็มรูปแบบของธุรกิจเพื่อตอบสนองความต้องการ. มันมีให้อย่างรวดเร็ว, ง่ายสำหรับผู้ใช้, ฉูดฉาด, multi-language, ฯลฯ. เศร้าพูด, ฉันคงไม่ได้เป็นชุดทำงานให้สำเร็จตั้งแต่นั้น heady การทะเยอทะยาน.

ความพยายามนี้ก่อนลง Microsoft.NET. วานิลลาธรรมดา ASP ยังค่อนข้างใหม่ (หรือน้อยมากไม่คุ้นเคยกับบริษัทของฉัน). "อิฐและปูน" บริษัทถูก doomed. ถึงวาระ! นี้จะบอกว่า มันถูกบุกเบิกงาน. ไม่เครื่องชนอนุภาคขนาดการทำงาน, แต่ สำหรับเราในโลกของเราเล็กน้อย, มันถูกบุกเบิกงาน.

เราก็บ้าว่าง. เราได้ทำมินิของ POC เกือบทุกวัน, หาวิธีรักษาสถานะในการรณรงค์ความ, หาปัญหาหลายภาษา, ความปลอดภัยระดับแถว. เรายังได้สร้างคำศัพท์ที่กำหนดเงื่อนไขพื้นฐาน (ฉันต้องการแบบรัฐแต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง, ตกใจ "statefull" วันชนะ).

เรามีนักประดิษฐ์คิดค้นเพื่อผลิตภัณฑ์นี้, คนการตลาด และขายไม่ออกมีพยายามที่จะขาย. อย่างใด, พวกเขาจัดการเพื่อขายฝันร้ายสถานการณ์ของเรา. ถึงแม้ว่าเราได้ออกแบบ และดำเนินการแก้ปัญหาขององค์กร, เราจริง ๆ ไม่ได้คาดหวังลูกค้ารายแรกให้ใช้คุณลักษณะล้วนที่เราสร้างลงในผลิตภัณฑ์วันศูนย์. ลูกค้ารายนี้จำเป็นต้องใช้หลายภาษา, อินเทอร์เฟสผู้ใช้ก็แตกต่างจากมาตรฐาน"" ระบบแต่ มีตรรกะทางธุรกิจเดียวกัน. หลายภาษายากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีนี้, เนื่องจากเราเน้นเสมอในสเปนหรือฝรั่งเศส, แต่ในกรณีนี้, มันเป็นภาษาจีน (ซึ่งเป็นอักขระไบต์คู่ตั้ง และต้องกำหนดเทคโนโลยีที่เราใช้ในการจัดการเป็นพิเศษ).

ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วไม่กี่เดือนและออกเที่ยวบินสายการบินตะวันตกเฉียงเหนือสู่กรุงปักกิ่ง. ผมเคยให้ว่างเตรียมโกนี้ที่เกือบจะไม่คิดมันคืออะไรเช่นมี. ฉันได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับวิธีการที่ชาวอเมริกันได้ตั้งขึ้นในประเทศจีนหลายปี และได้เรียนรู้ภาษาครั้ง. วันหนึ่งเขาเดินเมือง และบางคนสอบถามทิศทาง. การสนทนาไปอย่างนี้:

• อเมริกัน: "สามารถบอกฉันว่าไป [XX] สตรีท?"
• จีน: "ขออภัย, เราไม่พูดภาษาอังกฤษ".
• อเมริกัน: "โอ้, ดีผมพูดจีนกลาง" และเขาถามพวกเขาอีกครั้งในภาษาจีน, แต่ชัดเจนมากขึ้น (เขาสามารถเป็นที่สุด).
• จีน: สุภาพมาก, "ขออภัย, เราไม่พูดภาษาอังกฤษ".

การสนทนาไปเช่นนั้นสำหรับบิต และอเมริกันที่ให้ในแห้ว. ขณะที่เขาได้ทิ้ง เขา overheard พูดกับอีกคนหนึ่ง, "ฉันไม่มีสาบานเขาได้ขอคำแนะนำ [XX] ถนน"

ฉันได้รับกี่บิตและชิ้นส่วนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับจีนข้อมูล quasi-และ "คำแนะนำ":

• เกาหลีร่วมงานบอกฉันฉันต้องระวังของจีนเนื่องจาก "พวกเขาจะพยายามที่จะรับฉันเมา และใช้ประโยชน์จากคุณ" ในแง่ของ pressuring ผมเป็นการตัดสินใจทางธุรกิจที่ดี.
• เราไม่ได้รับอนุญาตขับรถรถยนต์ (มีความสับสนบางอย่างเพื่อว่านี้ได้เอง, ความต้องการทางกฎหมายหรือกฎของลูกค้าเพียงแค่).
• มีกฎพิเศษสำหรับการผ่านศุลกากร.
• เราไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้เงินอเมริกันสำหรับอะไร.
• คุณไม่ควรจะปล่อยให้เคล็ดลับ. เป็น insulting ถ้าคุณ.

และสุดท้าย, ฉันมีความทรงจำที่ค่อนข้างสด การสังหารหมู่ที่พึง. เมื่อได้ที่วิทยาลัย, ผมจำได้ว่า เห็นลง usenet บนเวลาจริงที่โลกดูบนสยองขวัญ.

ในระยะสั้น, ผมประสาทมาก. ไม่ค่อยเชื่อปกติประสาทในความรู้สึกที่ฉันได้ส่งโซลูชันที่อันดับของขนาดความซับซ้อนมากขึ้นกว่าสิ่งที่ฉันเคยมีมาก่อน. ผมยังห่วงตั้งใจทำลายกฎที่ได้รับฉันในปัญหา.

ฉันนี้ 14 ชั่วโมงบินและ ว่ามันเป็นธุรกิจ, 14 ชั่วโมงเป็นเวลานานคน. มีหลายวิธีจะพาตัวเอง โดยการอ่าน, ชมภาพยนตร์หรือเล่นกับมีดสเปรย์. แม้จริง ๆ หนังสือดี ๆ จะยากต่อการอ่านตรงเวลาหลายชั่วโมง.

ในที่สุด, ผมเริ่มอ่านบรรจุภัณฑ์บนชิ้นส่วนของซอฟต์แวร์ที่ฉันถูกมือพกพากับไคลเอนต์, Netscape เป็นเว็บเซิร์ฟเวอร์. ฉันอ่านข้อกำหนดของฮาร์ดแวร์/ซอฟต์แวร์, blurbs การตลาด, มอง ที่ภาพสวย และก็, ฉันเป็นศูนย์บนยักษ์ "ไม่ใช่สำหรับส่งออก" คำเตือน, บางสิ่งบางอย่าง 128 บิตการเข้ารหัส. ผมยัดกล่องกลับเข้าไปในกระเป๋าถือ, คำเตือนหน้าลง (เป็นถ้าที่จะช่วย) และพยายามให้วิสัยทัศน์ของ เอ็กซ์เพรสถึงเที่ยงคืน ออกจากหัวของฉัน.

มองย้อนไปดูในตอนนี้, ฉันควรมีห่วง, ถ้าทั้งหมด, เมื่อผมออกจากสหรัฐอเมริกา, not when I was entering China 🙂 Nothing untoward happened and I still consider that to be the best and most memorable business trip I’ve had the pleasure of making.

</สิ้นสุด>

สมัครสมาชิกไปยังบล็อกของฉัน!